Delfa Ivanić
Majka joj je poticala iz cenjene hercegovačke porodice, a otac, Ivan Musić, bio je hercegovački ustanik poreklom iz loze braće Musić, sestrića kneza Lazara. Majku je izgubila u petoj, a oca u sedmoj godini. Usvojili su je Katarina Konstantinović (ćerka Anke Obrenović i nesuđena supruga kneza Mihaila Obrenovića) i Mihailo Bogićević (dugogodišnji predsednik beogradske opštine i ministar građevine). Njih dvoje posvećuju posebnu pažnju Delfinom školovanju. Stoga Delfa pripada prvoj generaciji sistematski školovanih devojaka u Srbiji. Među profesorima bila joj je Nadežda Petrović, a njihov profesor-učenik odnos će kasnije prerasti u prijateljstvo.
U Skoplju, gde radi kao učiteljica u Srpskoj ženskoj gimnaziji, upoznaje svog budućeg supruga srpskog vicekonzula u Skoplju, priznatog nacionalnog i kulturnog radnika Ivana Ivanića. Uz supruga, diplomatu, Delfa je često menjala mesto boravka, pa je tako živela u Skoplju, Carigradu, Budimpešti, Rijeci, Trstu, Frankfurtu na Majni. No, život Delfe Ivanić se nije sveo na lagodan život supruge uglednog diplomate.
Iz čestih razgovora sa Nadeždom Petrović izrodila se ideja o osnivanju ženskog humanitarnog društva. Ime i Pravila društva „Kolo srpskih sestara“ su smislili Branislav Nušić i Ivan Ivanić, a samo društvo osnovano je u na Veliku gospojinu 1903. godine u sali kafane “Kolarac” na Pozorišnom trgu. Članice Kola vredno rade na prikupljanju humanitarne pomoći, a jedna od najvažnijih aktivnosti je obuka za bolničarke. Tokom Balkanskih i Prvog svetskog rata organizuju bolnice u Lješu, Draču, Beogradu, Skoplju… Radile su i prihvatanju i pomoći izbeglicama, negovanju obolelih, okupljanju đaka…
Za svoj humanitarni rad odlikovana je ordenom Mis Florens Najtigejl (koju je ustanovio Međunarodni Crveni krst) i ordenom Svetog Save II reda i Ratnom medaljom Crvenog krsta…
Po izbijanju Drugog svetskog rata Delfa Ivanić je nastavila sa svojim humanitarnim radom i bila je među organizatorima dobrotvorne akcije prikupljanja pomoći u novcu i hrani za zatočene u beogradskim zatvorima i logorima. Odbila je ponudu nemačkih vlasti za saradnju i nakon čega se zabranjuje rad „Kola srpskih sestara“, celokupna imovina društva se oduzima, a nju hapse. Po puštanju iz zatvora odbila je saradnju sa Milanom Nedićem i Dimitrijem Ljotićem. Po oslobođenju 1944. godine, nova vlast ne dozvoljava obnavljanje rada Kola srpskih sestara.
Kao neprijatelj komunizma, nakon pisma Prezidijumu FNRJ u kojem nudi svoj u zamenu za život generala Dragoljuba Mihajlovića, ponovo dospeva u zatvor. Izašavši iz zatvora i već prešavši šestu deceniju, Delfa Ivanić odlučuje da se povuče iz javnosti.
Svoju Medalju za Milosrđe poklonila je Srpskom lekarskom društvu.
Umrla je 14.avgusta 1972.godine i počiva na Novom groblju.
U proleće 1990. godine grupa žena u Beogradu obnovila je rad Kola srpskih sestara.